Soroti________Lira________________________Kitgum

Kwart voor negen vertrek ik per boda boda naar de taxiplaats in Soroti. Ik kies voor het kleine busje aangezien de grote bus nog moet komen en misschien nog meer dan een uur moet wachten. Mijn koffers worden boven op geladen. Op het moment ik het busje wil instappen zit het al vol. Een Ugandese schone staat haar plaats op de voorste stoel af aan mij en wringt zich tussen de andere op de derde rij. Ik sla dit aanbod deze keer niet af en vertrek op pole position en ook nog aan de raamkant. Iets na negen gaan we richting Lira 120km verder . Halverwege stapt de Ugandese schone uit en word bevrijd uit haar benarde situatie. Het landschap blijft vrij vlak en dor al verslechterd het niet ten op zichte van Soroti
Het is een schitterende weg en heel weinig verkeer. Het lijkt wel een autoloze zondag maar dan op woensdag. Misschien willen de mensen niet naar het noorden en willen of kunnen de andere niet naar het zuiden. We zien hooguit wat voetgangers en fietsers maar zij zullen nooit het lnoorden of zuiden bereiken en blijven hier in the middle of nowhere de rest van hun leven hopen op beter. May God bless them.
Iets na elven arriveren we in Lira en wacht het volgende busje naar Kitgum.
Na een uur wachten in en rond het busje kies ik voor de overkant van de weg waar een tuinstoel staat en ik in de schaduw zit en houd het busje wel in de gaten. Het volgende uur ziei k wel af en toe iemand instappen maar bijna even snel weer uitstappen. Of dit bij de ugandese rituelen behoort , ik zal het nooit weten. Kwart voor twee vertrekken we richting Kitgum weer 120 km.
Het asfalt word al snel verruilt voor de ugandese road . Het zal ongeveer 3 uur gaan duren in dit propvolle busje maar ik heb inmiddels enige ervaring en zit nu op de tweede rij. Op het moment dat ik denk nog een uur vohouden stopt het busje in een klein plaatsje en we stappen uit om wat te gaan drinken. Passievruchtensap wat een luxe. Dan weer verder en de laatste 20 km is weer asfalt. Kwart over vijf is de taxistandplaats in Kitgum voorlopig de eindbestemming. Na wat heen en weer bellen verschijnt Moses een uur later. Hij doet eerst nog wat boodschappen en vervolgens gaan we kort na zeven uur met 2 bod boda s naar mijn slaapverblijf. Na het licht is overgegaan in de duisternis rijden we nog een tijdje in het donker verder om tenslotte drie kwartier later mijn slaapplek te bereiken. Het heeft iets weg van de hut van oom Tom alhoewel ik die nooit heb gekend. De moeder van David woont hier en begroet me heel hartelijk.
Rond het kampvuurtje bespreek ik met Moses het een en ander . De andere spreken nauwelijks engels. Ondertussen krijg ik wat brood met thee en even later de rest van mijn avondeten wat ondertussen is klaar gemaakt.